Tael
Klaanken wodden woorden,
regen an zinnen,
broggen waorover gevulens gaon.
Tael verroemt mien greenzen,
verbient me mit ere meensken.
Ha ’k gien tael,
ik was een ding
een leeg lichem,
in gedachteloos bestaon.
roely
Stellingwerf Bekiek Et Mar Roely Bakker
***
Et witte laeken
Een foto op mien Iphone
van een verropte stad,
een oolde krebentige vrouw,
hukt naost een wit laeken,
waor een blieke haand
onderweg komt… ze streelt ‘m,
verbiesterd kikt ze mi’j an,
spraokeloos en zukende.
Jow praoten niet
en tóch verstao ik je,
jow ogen vertellen mi’j
et verhael van lelkens,
van je machteloos vulen,
verlangst naor wie
deur disse koegel zien toekomst
mit jow verleuren het.
Jow heufddoek heint
de gedaachten an zien
kotte, mooie vaderschop,
de sjale om je schoolder
beweert de heugenissen
an zien kiendertied.
…mar woorden kuj’ niet vienen,
de tael is opdreugd,
alliend jow traonen praoten…
Harmen Houtman
Harmen Houtman – SLAH Heerenveen
tresoar.nl/literatuur/biografieen/64133b667611185f13bceae7
Eerste pries veur Harmen Houtman | Stichting Stellingwarver Schrieversronte.
***
Naachtboot
En et was op ’e aovend van
een vroege zoemerdag dat de
waarmte lange hangen bleef.
Vuurtorens seinden berichten
in een stiefbesturven tael
van eilaand naor eilaand.
Ze streken over et waeter
in et koolde locht van een
staorigan wassende maone.
Wi’j hadden nao al die jaoren
nog altied gien woorden om
zeggen te durven wat as d’r
in oons ommegong, tot een
onweersvoegel de stilte an
raffels scheurde en ik wus
dat mien verlangst op die
zoemeraovend mit de laeste
naachtboot mitneumen wodde.
Johan Veenstra
Johan Veenstra | Stellingwarver schriever