Voorproef:
Huizers
Gedicht uit Huizen
Too ik ëbeuren bin, kon ik nog nijt praten
M’n ouwers hadden dat al gauw in de gaten
Nou is dat vur een klain kijnd héël gewooën
’t Zou raar wezen as ik ’t gelijk góng doeën
’t Praten kómt mót de jaren
’t Is kennis wat of je vanzellëf vergaren
Je gaenen praten zoëas je moeder ’t je leert
Sómmige minsen vijnden dat verkeert
’t Huizers is mijn mót de paplepel inëgeuten
Dat hemmen m’n ouwers too zoë besleuten
Mar kwammen d’r minsen van buiten over de déël
Dan wurden d’r Nederlangs ëspreuken, in ’t gehéël
Zoëdoeënde bin ik tweetalig opëgreuid
En is t’r gien mins meer dee dum d’r mie bemeuid.
Klaas Schipper
Klaas van IJs van Jaap en Jannemeut van IJzuk