Stapeltaalverliefd

Snoeswekker ligt geluidloos uitroeptekens
uit te zenden. Alarm! Uitslaaphaast struikelt
over achterhaalde postmoderne lappenpoes

Stap met je kronkelhandschrift
in de schuddebus
daar kraailacht een trilbaby
googoogooglebaby goo

Met je schuddebus
door de koene tunnel
onder-IJ-door, zigzag
langs Kabelweg Ziggo
en lichtreclame spotten

Vergeet niet je geheugen
chipkaart uit te checken
enquêteur met vraagjes
te ontwijken, moet de metro
weg zien rijden – overstap OK –
tien minuten in de woordmachine
zinnen zitten mixen, niet roeren
laat de letters lekker om je oren spetteren

Wilma van den Akker

Mevrouw SchrijfTaal
Hoor de voordracht van Ik geef je mijn taal, hier eerder geplaatst – met dank aan Stichting Granate:
Granate | ‘Ik geef je mijn taal’ van @mevrouw_schrijftaal was ons gedicht van de maand in februari 2022. Tijdens onze laatste editie van… | Instagram

***

Taal is krachtig

Taal is krachtig
Taal is ook prachtig
Maar bedenken mensen zich
Dat taal pijn kan doen?

De pijnlijke woorden die ik hoor
Ik loop maar gauw door
Met een hand op mijn oor

Ik heb niemand iets misdaan
Toch mag ik niet bestaan
Ik vind hier niks meer aan

Woorden hebben kracht
Woorden hebben macht
Waarom gebruikt niemand ze zacht?

Ik hoop dat de wereld beter wordt
Woorden schieten tekort
Het past allemaal niet op een protestbord

Ik wil zijn wie ik ben
Ik schrijf het op met een pen
Want ook ik kan taal gebruiken
En ik ga zeker niet wegduiken

Ik ga mijzelf niet veranderen
Al helemaal niet voor anderen

Dus ik gebruik taal
Voor mijn eigen verhaal

Lisa Bakker

***

Familietaal

een mens kan een verkeerde beslissing nemen
als het vaker voorkomt noemen we het een gewoonte
zoals wanneer je van chocolade houdt en je naast
de plaatselijke chocoladefabriek gaat wonen

een dochter kan een rouwkaart moeten schrijven
en weten wat verloren ging,
dagen die begonnen met de gember en courgette
het panvet opgespaard in plastic kuipjes

en dan struikelen over dat lidwoord van de knol
in iets dat maar een keer gedaan kan worden
je vader vraagt wat er mis is
met een mooie krop sla.

Anke Cuijpers

Anke Cuijpers – De website van schrijver en dichter Anke Cuijpers



***

Wereldtaal

De ratataman ratataat
en rochelt terloops in het riool
om hem heen bleken de bloemen

‘pang pang’ mitrailleert het
tussen hopen puin, ‘beng beng’
echoot het rond in zijn hoofd

Hem is alles om het even
zolang het maar doodt
of minstens schade brengt

Als een messias komt hij
van ver gezonden, in alle talen
klinkt zijn boodschap  

Wat hem zou kunnen vermurwen?
Een vrouw misschien, een moeder
met kind, de doodsnood in hun ogen

of die rode papavers daar, op de heuvels
van de vijand, zomerplaatjes uit zijn jeugd
Maar nee, hij heeft een missie

Job Degenaar

Welkom op de website van Job Degenaar — Job Degenaar



***

Dichten

Dichten is méér
dan het neerschrijven
van woorden
maar een aandrang
zoals ebbe en vloed
zoals de golven van de zee
die op het gele strand
alleen maar af en toe
iets van waarde achterlaten.

Germain Droogenbroodt

Germain Droogenbroodt – Wikipedia

***

Moedertaal 

Loop
Mijn oren open
Over straat

Waar mensen de Nederlandse taal spreken

Vele klanken
Die in mijn oren klinken
Naar binnen kruipen

In mijn hoofd
Voort sluipen
Mijn hersens kneden
Om te komen tot een gedicht

Verweven met mijn fantasie 
Die woorden tovert, zinnen schildert, een verhaal laat
verschijnen

Loop ik mijn verbeelding voorbij
Praat in stilte
Plaats de taal, geef haar een plek op papier
Hier laat ik haar spreken

Zij week
Geen moment van mijn zijde
Leidde mij het talige leven in
Om mijn zinnen te zetten
Verhalen te toveren

Als dichteres spreek ik poëzie

Jidske van de Klundert

Jidske van de Klundert (schrijfster) – Op bezoek bij

***

Zwijgtaal

Handen gewassen in water roze water
hoor hoe stil –

ik heb de woorden verhoord ja geblinddoekt
liggen ze in een hoek

geef ze een schop om te kijken
of er nog leven in zit

arena tribunaal geagiteerd publiek
UITSPRAAK

beter articuleren
ik zeg
beter articuleren!

Gerry van der Linden

Gerry van der Linden – Wikipedia



***

woordenschat

de scheldwoorden vond ze buizerds
die zelf dood neerstortten in hun roofvlucht
ze droogde complimenten als bloemen
die vanzelf wegstoften maar even heerlijk geurden
en ze ademde gedichten als zuurstof tot haar eind

er waren ook woorden die teveel schuurden
– lammeren in boterbloemenlichte morgens,
voor de slacht nog blij maar jij weet beter –
die haar tot huilen toe beroerden
er waren zinnen bij die altijd mochten duren

zij las uit alle macht zoveel ze kon
zoveel ze kon verdragen
uit alles wat met liefde was geschreven, vond ze kracht
in die zinnen voelde zij bewijs dat er een werkelijkheid bestond
waarin zij eeuwig wilde wonen

Ina Schroders-Zeeders

Ina Schroders-Zeeders – Rixt – Frysk dichterskollektyf



***

De taal blijft vloeien,
eerst zonder focus,
gewoon,
omdat ie zich opdringt,
omdat het zo 
moet zijn.

Maar welke taal ken ik?
Als een vos,
benoemd hij de streken
en ik praat mee,
trots op erkenning.

Dat is zijn vraag!

Met wat geduld en moeite,
kan ik de verre 
dialecten lezen,
maar de taal naast mij,
ken ik het minst van allemaal.
Praten, doe ik maar niet meer.
Ik informeer,
ik instrueer,
ik commandeer
en ik eis.
Met af en toe een kus als compensatie.
En natuurlijk geld, het vervloekte goud!

Om haar echt te snappen
heb ik alleen mijn gevoel,
of het goed is, of onberekenbaar,
of het warm is, of warmte nodig heeft.
Ik lees haar met mijn handen
en de rest is
het bekende verhaal.

In de wereld is het anders,
wat is er nu nodig om goed te
communiceren?
Het kale kruis boeit niet meer.
Het stukje brood stilt de honger niet.
De omgang is banaal en verruwd.
De werelden splijten waar je bij staat.
De kerk leidt haar eigen leven,
blaast hoog van de toren,
de kleintjes omver.

We moeten wellicht terug
naar de iconen
om de jongeren 
te begrijpen.
Hun signalen 
moeten we binnenhalen.
Hun valse profeten 
moeten ontmaskerd,
het zijn Onze kanalen 
naar de toekomst,
nu alles
in schrikbarend tempo
wordt afgebroken
en onze onrust toeneemt.

Afremmen is nodig,
met stille kracht.
Maar hoe doe je dat?
Met taal bij-voor-beeld?

Het trotse volk in het noorden,
onder invloed van buitenaf,
kan daarin leiden,
om de boze, 
de twijfelaar,
de teleurgestelde 
en de omgekeerde
weer te vangen of om te kopen.
Als een verbond tussen Vissers en Hanzen.

Om zo het lichaam
te herstellen 
van blauwe plekken,
bijna breuken,
krassen en steken.
Van armen uit de kom.
Ik begin met vertrouwen.
We zullen zien
of het goed volk is,
waar ik mee kan tellen.

Een nieuwe rangschikking
is dat een idee?
Voor alle vormen van nieuwe taal.
Meeltaal;
mesttaal;
kippentaal;
wappie taal;
buistaal;
tototaal.
Ik zeg maar wat.
Ik laat het aan jullie.

John Smith

***

’t Olde volkien

Niemand verstoat mijn ganzenzang
’t Proeft zuur op de tong
Ik verstop me achter punaises veeg mezelf onder het bed
Staar in de spiegel en zie haar acht rondes om de zon
Ik blaas haar uit na de middagpauze
Hou haar klein zoas ’t eurt
Koorddansend tussen categorieën
Grond om te twijfelen
Wat doe je als
Noemer hoger dan teller?
Wat doe je als
Tussen wold en schip?
Wat doe je als
Veul tevule?
Ik draag enkel schaamte
Druk de slagpennen terug in mijn huid
Vergeet te schrijven een eigen naam
Ik ondertitel mijn identiteit
Jullie fluisteren dat ik niet teeng de kolde kan
Maar ’t olde volkien is een blauwdruk van mijn zijn
Eerwaarde baarouder ik pas niet in holte van boom ik ontkraak uit plastic mal
Het intieme maakt niet langer bang
Ik kriej’ut now in de smiez’n
Altijd bekeken nooit gezien
Is dat niet pure mythologie?
Wat ik krag van mijn grootmoeder ontvleugelt op de wind
Ik ben
Vremd
En toch eig’n.

Vlinder Verouden

Vlinder Verouden – 1000 Dichters – De Nacht van de Poëzie on Tour – 28-09-2023
https://readmyworld.nl/programma/gast/vlinder-verouden/
https://www.storytel.com/be/narrators/vlinder-verouden-1089849

***

Lichaamstaal

Lijfelijkheid, meer dan lijf tegen lijf
Fluistering van huid, stilte die schreeuwt
Oogcontact, versmelting van zielen
Warme nabijheid, gevangen in gloed
Koude rilling, kloppen van ons hart
Aanraking, echo van verlangen
Taal van onze lichamen, rauw en echt
Wervelende dans, onuitgesproken waarheden
Meer dan het fysieke, onzichtbare draad
Die ons bindt, ons consumeert, ons ontroert

Jan Hendrik Woudstra