wyn fan wylgen
skarrelt om boaten
oer rêsteleaze rivieren
meisto dûnsjend
dyn sydsprongen meitsje
as in wietreinde hûn
dy útskodzje
oant drippen
as letters
foar eagen
út ien falle
wurden foarmje
Tanja van Abbema
tanjavanabbema.nl
Tanja van Abbema – Rixt – Frysk dichterskollektyf.
***
datst de loft
grien, gers blau
it swartste swart
sêft en giel rau
datst lûden
sjochtst, kleuren
hearst, it hert
de maat slacht
dat wurden as
hongerpôlepaad
papillen kitelje
as swiete sjerp
slokterm ynglydzje
mage beflinterje
dat it snijt
ûnder dyn hûd
krûpt en datst
it hieltyd
wer op ‘e nij
en opnij
… dat
Ypie Bakker
Ypie Bakker – Rixt – Frysk dichterskollektyf
Hoe liket it? – Goeie.FRL
***
Ferskûle taal
Hege muorren wurde boud
om sinnen dy’t se sizze wol.
Lytse finsters fan wat wie,
mar wat se ferliest,
har taal,
har tinzen.
Traaljes falle ûnferwrikber del.
Stadichoan,
ien foar ien,
ferdwine ferhalen,
rekket har holle finzen.
Dochs klinkt bytiden,
fan fier ferskûle,
in liet fan lang ferlyn.
De klanken kitelje har tinken,
har stimme siket nei de toan.
O, lit it liet de taal ûntslute,
de wurden út har bernetiid.
Werkent se de wize?
Oer fûgels … striekes …
Se slacht de mjitte mei triljende hân.
Dat it kin,
dat âlde sankjes,
‘Ik wit it net,’ seit se,
mar súntsjes:
‘Dan is de maitiid, maitiid yn it lân.’
Klaske Dankert
***
In Twalûk fan Edwin de Groot:
Edwin de Groot | Meander magazine
***
fielst it
yn dat skolperjen
fan weach tsjin skou
as rjimmen oerflak ploeikje
yn iere moarnsdau
yn kloften guozzen
har helder gakjen tsjin
skiere hjerstjûnsloften
yn dat reauntsjen
fan readkoperglâns-
reid tsjin reid
sleatskant bylâns
en yn dat siizjen fan izers oer iis
mei lange halen oer Wide Ie
fynst it
mids de ronfels fan
in antlit ferware boppe koweblom-
skelkenskoat
en yn in toskleas bekje
tusken preuveljen en
bûltsjeblaas
fynst it… fielst it
hearst it
sa as fan in lûd
it himpen brekken
en fan in wurd
dat suver sjongen
dy taal
Anne Heegstra
Anne Heegstra – Rixt – Frysk dichterskollektyf.
***
Net te temjen
Folslein oanein troch hege floed
fynt har geast rêst op sacht moas.
In aloan moatten fan achterhelle waansin
makket oerbelêstige en murf.
Untwoartele fan lichem, streek en taal,
taast se kwetsber en ûnwis
nei ferlerne wurden.
Yn soberens foarút betteret se op,
folget fertroud it paad
fan har natuerlik wêzen.
Har frij wûn ynsjoch en wil.
It wantij fan ûnkunde en begrinzging keart.
Op leafde en wiisheid
dûnset se harsels de frijheid yn.
Happy van der Heide
www.hip-happy.nl
***
taal fan seelûden
de wyn flústeret my
wurden fan ferealens yn
en widzet muzyk op
rôljende weagen oer myn
wachtsjende teannen
nimt my mei nei in strân
fol leafdeslûden
oant de stoarm oanboazet
in oare toan oannimt dy’t my
yn ’e holle delslacht en alle sizzen
yn ’e brâning ferdrinke lit
ik net langer de taal fan
oantinken ferstean
ytsje hettinga
Ytsje Hettinga – Wikipedy
Ytsje Hettinga uit Koudum: “Schrijver is zo’n groot woord, het voelt anders” – Groot Fryslan
tresoar.nl/literatuur/biografieen/64133b667611185f13bcea2e.
***
Kollumers
Niet thús
Asto seist: ‘Niet bang weze’, durf ik niet meer.
Dat komt niet deur dij.
Pas toen ik…
We kinne niet terug.
We prate noch altyd yn deselde taal,
maar we kinne niet terug.
Ok niet een stukje fan mij.
Pas toen ik…
Do sloegst dyn arm om mij hinne
maar et holp niet.
Tot ik lústerde.
Naar har.
Ik had har dèr laten.
Et was yngewikkeld:
alles wat sij wú
was hier niet.
Dus liet ik har dèr.
Ik ging fut.
Allinnich.
Se probeerde mèt te gaan.
Bleef een bietsje op afstand
Boos. Verdrietig.
Ik had har achterlaten.
Wat kon se doen,
behalve hard gúle.
Raze:
’Ik voel me hier frimd,
et is niet thús,
ik hoor hier niet!’
Et hielp niet.
We konden nou één keer niet terug.
En hier was et ok moai toch,
met lieve ménsen en mooglikheden…
Tot se dichterby kwam en ik lústerde.
‘Ik mis de perenboom’, sei se sacht.
‘Kom mar meiske’, sei ik, ‘niet bang weze’.
Jelly Hogendorp
Jelly Hogendorp
***
taal is
kabaal
wat in ferhaal
net normaal
sa’n moaie taal
taal is
fataal wartaal
misbegryp en
praat fan neat
taal lêze skriuwe prate
roppe raze balte
lit sjen lit hearre
sprek dy út
taal is macht,
is kennis kunde
tûk tinke tinkst
taal is frjemd eigen
taal is keunst magy
mei en sûnder wurden
laitsje gûle
flústerje lústerje lilk en leaf
taal tsjoene mei wurden
sprektaal skriuwtaal
byldtaal
stille wille
Janna de Jong
***
Bolserters
Taalrestanten
In Bolsert hasto bedocht ju
Harré dat is goeie en ik
hoar it dy weer sêgen
Ut waar noch efkes
krekt as doe
op Bolletongersdei
Daansjend op ut plein
oanze speulende stemmen
as skakels ferbonden
Mar dyn woarden strukele
en fergrieme betekenissen
knakke ut dyn herinnerings weg
De eensame restanten
fan dyn taaltjse doadgaand
tussen ouwe lippen
Rein de Lange
Lange. Rein de | ensafh
***
ôfsniene woartels
ûntkymt út fernederlânste âlden
yn it Fiere ‘Hege’ Brabân
bin ik twadde generaasje Fries om utens
by de woartels om ôfsnien
gjin Frysk of sels mar Ljouwerters
gjin Brabants noch gjin Drents
bin ik oeral bûten,
nearne yn ’e grûn
sels net op de lytse mominten
sa as by de blommeman
as myn mem in Fries werkent
en yn it Frysk wat blommen keapet
stean ik der ferdrûge by
pake en beppe ferlearen har bern
pa en moeke ferloaren hun thuus
maar ik… ik verloor mijn bron
mijn aarde om te groeien
oant do!
do dy’t my earst yn it wetter sette,
stekte yn in potsje
en my plante yn dyn tún
siedsjes foar it Frysk
al acht jier werom op ’e Klaai
dêr’t ik wurdsje foar wurdsje
myn woartels werom fyn
en no einlings
einlings bloeie kin
Lara Kool
Lara Kool – Rixt – Frisian poets pack
***
Hilligens
Ik bin gjin hillige
It hillige leit bûten myn macht
Hilligens is wer’sto bist
Kinst ús wrâld as dyn bûse
Snapst emoasjes
Brûkst wurden dy’t ik wol begryp
Mar krekt net by komme kin
Fangst my op mei witten
Fynst it paad nei sykjen
Ek al is it kâld en tsjuster
Tusken wyt en swart
Is gjin griis, mar
Dyn hilligens
Christa Niklewicz
tresoar.nl/literatuur/biografieen/6801f8d1de084dab72448774
Sipelskilen
***
grip
yn alle bochten fan it labyrint
is gjin wurd dat ljocht jout
elke taast wurdt net beleanne
de echo kin gjin klank ferneare
myn twongen tonge út ’e mûle
priuwt inkeld in fersin, gjin rook
te fangen yn ‘e longerjende noas
ik hein taal noch teken
ik bin stil en wachtsje op bewiis
fan kleur, waarmte en fan wiette
om myn bolster te ferliezen
de earste kreak yn myn hurde húl
jout grif in kier om út te brekken
weagen fan wurden te winnen
lûden te priuwen, wille te hifkjen
om te dûnsjen op it ljocht fan de nije taal
Froukje Reitsema
***
Greidhoeks
Alfabet fan it lichem
samar kinst op in dei
de measte wurden kwytreitsje
as dat my oerkomt
en ik der frjemd yn ompraat
wa bin ik noch foar dy
wolsto dan it alfabet
fan myn lichem leare
yn tekens dy’t bewege
as myn earms dy roppe
ûnbegryp yn myn eagen ljochtet
ast my wachtsje litst
earst dyn eigen dingen dochst
ik dy de rêch takear
en in stoel omsmyt
gean dan nei bûten en
sykje in oankrûpwurd foar my
Marije Roorda
Marije Roorda – Rixt – Frysk dichterskollektyf
***
Sykje nei wurden
Wurden sûnder kop of sturt bongelje yn ’e romte,
sykje hâldfêst, sykje om in ferlechje
om earne hingjen te bliuwen, angeljend nei gearhing.
Wurd siket wurd om tegearre in sin te meitsjen,
om betsjutting te jaan oan it libben,
útwaakse te kinnen ta in stammerjend gedicht,
in spannend ferhaal, in swietlûdich liet,
in alarmearjend stik yn ’e krante, in hakkeljende rap,
in oertsjûgjend spoken word fan ’e preekstoel,
in ôfwaaid praatsje, in akelich geroft.
Myn wurd tsjin dines, de mûle snuorje,
in woke word om de wierheid út ’e wei te gean,
wreed út in byntliif weiskuorre.
It frije wurd yn ’e kym smoard.
Of siede yn fruchtbere grûn foar alle wurden,
om dêr te ûntkymjen
en fuort te fleanen op sweltsjes’ wjukken,
sykjend nei gastfrije romtes yn ferljochte hollen
om yn nije betsjuttingen oer begripende lippen
de wrâld yn te slûpen.
Albert Schaafsma
***
wa?
is der ien dy’t it gedicht lêst
yn de lytse taal ek noch?
wa maalt derom?
it sil dy mar oerkomme
rinst op ’e dyk
der falt dy in gedachte yn
de wurden gripe
en grypst werom
as hong it libben der fanôf
falt it steil achteroer
rekket it út ’e tiid
nei’t it fike en ferealje liet
sûnt leist in wale oer dyn wiere aard
behalve ast om wurden sikest
dan dochst autopsje
op it lyk
Dré Siderius
Siderius. Dré | ensafh.
***
tin
fergielt papier skimert
as rikke fiskehûd oeral
troch evenredige wurd
rigels skeane kapitalen
as oerkommelingen let
yn nachtlike oeren dyn
wrakseling mei piksels
op gradaasjes wytgriis
sjochst tiidrak oergean
ferdwinen streekrjocht
bylâns ferlitten fingers
einen
Bauke Terpstra
***
Bolserters
Thuustaal
in dizze taal foel ik my thuus
ik hou fan alle woarden
ik leef der in, ik woan der in
bin wiis met elke sin
in dizze taal foel ik my thuus
bij alles wat ik sêg
ik dink der in, ik droom der in
ik kom der goed met wêg
in dizze taal foel ik my thuus
ik kom der op ferhaal
ik sing der in, ik juich der in
’t is steeds un warm onthaal
in dizze taal foel ik my thuus
de taal dy ’t ik bemin
en as it even noadich is
dan swieg ik der sels in
Ronald Wijnia
www.taaltriggert.nl
Met dank an Dicky Bosma-Faber.
***
Wurden
Dyn wurden rekken my mei iispegels
Myn wurden ferkrommelen yn ’e mûle.
Trochslokt ferwurden se ta klompe
as wie it in ûlebal.
Utspuie wie my net mooglik
It fertarren duorre jierren.
No misbrûk ik wurden
om te sizzen
wat ik net sizze wol.
Carla van der Zwaag
Carla van der Zwaag – Rixt – Frysk dichterskollektyf