Ferskûle taal
Hege muorren wurde boud
om sinnen dy’t se sizze wol.
Lytse finsters fan wat wie,
mar wat se ferliest,
har taal,
har tinzen.
Traaljes falle ûnferwrikber del.
Stadichoan,
ien foar ien,
ferdwine ferhalen,
rekket har holle finzen.
Dochs klinkt bytiden,
fan fier ferskûle,
in liet fan lang ferlyn.
De klanken kitelje har tinken,
har stimme siket nei de toan.
O, lit it liet de taal ûntslute,
de wurden út har bernetiid.
Werkent se de wize?
Oer fûgels … striekes …
Se slacht de mjitte mei triljende hân.
Dat it kin,
dat âlde sankjes,
‘Ik wit it net,’ seit se,
mar súntsjes:
‘Dan is de maitiid, maitiid yn it lân.’
Klaske Dankert
***
In Twalûk fan Edwin de Groot:
Edwin de Groot | Meander magazine
***
Net te temjen
Folslein oanein troch hege floed
fynt har geast rêst op sacht moas.
In aloan moatten fan achterhelle waansin
makket oerbelêstige en murf.
Untwoartele fan lichem, streek en taal,
taast se kwetsber en ûnwis
nei ferlerne wurden.
Yn soberens foarút betteret se op,
folget fertroud it paad
fan har natuerlik wêzen.
Har frij wûn ynsjoch en wil.
It wantij fan ûnkunde en begrinzging keart.
Op leafde en wiisheid
dûnset se harsels de frijheid yn.
Happy van der Heide
www.hip-happy.nl
***
ôfsniene woartels
ûntkymt út fernederlânste âlden
yn it Fiere ‘Hege’ Brabân
bin ik twadde generaasje Fries om utens
by de woartels om ôfsnien
gjin Frysk of sels mar Ljouwerters
gjin Brabants noch gjin Drents
bin ik oeral bûten,
nearne yn ’e grûn
sels net op de lytse mominten
sa as by de blommeman
as myn mem in Fries werkent
en yn it Frysk wat blommen keapet
stean ik der ferdrûge by
pake en beppe ferlearen har bern
pa en moeke ferloaren hun thuus
maar ik… ik verloor mijn bron
mijn aarde om te groeien
oant do!
do dy’t my earst yn it wetter sette,
stekte yn in potsje
en my plante yn dyn tún
siedsjes foar it Frysk
al acht jier werom op ’e Klaai
dêr’t ik wurdsje foar wurdsje
myn woartels werom fyn
en no einlings
einlings bloeie kin
Lara Kool
Lara Kool – Rixt – Frisian poets pack
***
tin
fergielt papier skimert
as rikke fiskehûd oeral
troch evenredige wurd
rigels skeane kapitalen
as oerkommelingen let
yn nachtlike oeren dyn
wrakseling mei piksels
op gradaasjes wytgriis
sjochst tiidrak oergean
ferdwinen streekrjocht
bylâns ferlitten fingers
einen
Bauke Terpstra
***
Wurden
Dyn wurden rekken my mei iispegels
Myn wurden ferkrommelen yn ’e mûle.
Trochslokt ferwurden se ta klompe
as wie it in ûlebal.
Utspuie wie my net mooglik
It fertarren duorre jierren.
No misbrûk ik wurden
om te sizzen
wat ik net sizze wol.
Carla van der Zwaag