Hier voorproeven:
Börks Midden-Drèents
Zwiegend bij Börk
en ik, lopend deur een lange gang in Den Haag en in archiefduzen op aold pepier je naam zuuk,
je naam je ogen je haanden en alles vrömd is: taol, woorden die!k haost niet verstao
en ie stil an ’t keukenvèenster zit en langzaam met je vingers over !t zwilkie gliedt, zachies en traoge
haost dreumend stoetkrummels dooie muggen sukerkörrels van de taofel veegt
en ik hoog boven de wèreld an !t einde van de gang Babylon zie en ’t grote station en treinen
die of en an riedt, woorden die of en an en of en an van ’t pepier gliedt
en ie daor zit, je dunne witte vel, die rimpels die aoders die rimpels met mien doem gladstriek
en je ogen leeg over de kale èerpelvelden tuurt en deur mij hen kiekt asof ik der niet bin
en ik an !t einde van de gang naor stilte kiek en taol ontspoort en letters as diggels van ’t pepier valt
en nao uren al die woorden wèer in duzen pak en zwiegend haost veurover val
en ie al mèer as tachtig jaor, al die jaoren op mij anloopt en over lege velden kiekt en algedurig,
al die jaoren op mij anloopt, op mij anloopt en stil an mij veurbij kiekt asof ik der niet bin
en ik in de trein wèerum langs lege velden raos en bij Haolen een blik uut ooghoeken Schattenbarg
veurbij raost en ik zwiegend haost veurover val en aaid wèer je weelkerige witte vel striek
en ie in stilte deur mij hen kiekt en al die jaoren gien woorden vunden hebt, umdaw ’t aaid zo daon hebt:
met zwiegende ogen en ik bij Haolen as in halfslaop haost veurover val
Gerrit Boer
***
Drèents
Drèents is mien taal, mien moedertaal
bron van mien basis, mien fundament
gevuul van thuuskomen, kiends vertrouwen
plattelaandsjeugd, sentiment
Drèents is mien warmte, mien herinnering
’t zit in mien vrienden, in mien verleden
’t klinkt in een groet, in een herkenning
an weinig neudig en gauw tevreden
’t Zit in mien klaanken, de streekgerechten
in gruuntesoep mit dreuge worst
en ’t verlangen naor iesie taoien
nao een zachtvulend nachie vorst
’t Zit in de humor en in de woorden
de gekke gezegdes, waorvan ik besef
dat een aandere, butenstaonder
soms in verwarring achter blef
Mien Drèentse grond, mien veilige haven
is mij zo eigen en zo vertrouwd
zonder dat zu’k niet kunnen aarden
mien hiele leven is ter op ebouwd
Dit is mien taal, mien moedertaal
’t meuk mij stark, ’t meuk mij groot
veur altied blief ik nauw verbunden
ik blief ‘t trouw tot an mien dood
***
Taol van de vrede
Was het brabbel-,
kinder- of vaodertaol?
– die Hoge Taal
Taol, die lichemstaol weur,
en minne- en vrundentaol
– Zeg, taol van de umgang
Maor
in mie sluup een veuroldertaol,
slaanachtige woordenboek
dat tot moedertaol gruide
Schrief- en tongentaol,
in en wereld vol machts- en oorlogstaol,
– Zeg, taol van het stiekeldraod
Ik en mien minderheidstaol
– Taol van de vrede?
Klaas Koops