Bèrgs – Berghem, Noord-Brabant
Toal
Toal begint al mee ès ge wordt geborre,
dan rolle de uurste woorden in oew orre
’t Is toal die ons mense mi mekare verbeindt
of ge nou volwaasse zet of nog mar ’n keind
Toal um te lééze, te schrijven èn te proate,
um te buurten of ès ge ’t grijnze nie kunt loate
Um te moele, te zwètsen of um te spèète,
um te vrèèle, te maawe, te schierpen of te plèète
Toal um iemes te bestuiten of in z’n tèsse te zèèke,
um te fleeme, te strêêje, te ziejveren of te kwèèke
Um te schèènen, op te nèèjen of um te stuujke,
èn um te klazieneren of um ruzie te zuujke
Mar of ge nou iets mois wilt zeggen of iets èrgs,
toal klinkt toch ’t allerschônsten in ’t Bèrgs.
Riny Boeijen
***
Valkeswird – Brabant
Zeg ’t nog mèr ne keer
Gij was thuis gekomme,
had me vaast gevat,
mij net iets te hard
tege oe òn gedrukt
en, mee oew
ongeschorre wang
tege die van mij,
in mèèn oor gefluisterd:
“Wa haauw ik toch
onbesnut veul van oe,
mènneke.”
Ik had ’t gehurd,
‘r nie veul van begrepe,
mèr wel gevuuld
dè die woorde
precies de woorde ware
die allêen worre gezeed
dur iemand die altijd
dichtbij oe zou stòn.
Ik had stillekes geantwoord:
“Zeg ’t nog mèr ne keer, vadder.”
Jacques van Gerven
***
Meierijs
een mengelmoesje van Meierijse dialecten (Roois-Sint-Oedenrode), Gestels (Sint-Michielsgestel), Bosch (Den Bosch) en Heeswijk-Dinthers
Afscheid
Blèft èsteblieft zoès ge bent
en krek zo ik oew alt’ heb gekend,
nou ge van hier gaot naor ginderwijd
en ik oew houwe gao, al ben’k oe kwijt.
Laot oew eige dur de praot nie veraand’re;
die makt van elken echte mins n’n aand’re.
Blèft mar oew eige, al nimd’ oew eige mee;
ès gij dezelfde blèft, rust ik ok in vree.
Dè gij d’r nie meer bent, daoran moet ik wennen.
Ik zô nie wete, waordè’k oe zuuken moet.
Mar èsteblieft: laot men oe giends herkennen.
Ik wil oew hier wel houwe, mar’k wit nie hoe.
Dezelfde n’t zelfde, gij blèft toch de menne.
Afijn, hog en plat gezeed: houdoe!
Hans Lakwijk
***
Tilburgs
Da alles op z’n plek terug zou valle
Herinnering Cornelis Jacobs 13-1-1922 – 25-10-1944
D’r was altijd ‘t geloof, da alles op z’n plek terug zou valle
Dor de achterdeur, want doar mochtte ook naar binnen
En dan was er altijd unne maaltijd, schuuf moar an
Helemoal goed, gin gemier, alléén de taol van ons, doar vertrouwde we op
Ik ging altijd wirke, liep op klompen noar ‘t laand
En ik rooide de bieten, zoaide de slooi
En tussendêer tuurde ik over de velde
Met unne sigret tussen m’n half afgebroken voortande
Want de taandarts zou de volgende maond
Alles trekke, mar diejun oorlog zat in de weg
En alles zat in de weg
En ik wier afgevoerd noar un andere plek
Dicht tegen de grens van Denemarken aon
Zelfs toen ik nie mer kon lope, hoorde ik ons mam
En ‘t uur negen keer sloeg, de stem van munne zus
D’r is altijd ‘t geloof, da alles op munne plek terug zou valle
Karin Ramaker
MET-K.COM – Als ik niet schrijf, denk ik aan schrijven.
***
Aarle-Rixtel
Thaol
Wa’n aorige thaol
Wa’n lillike thaol
Wa’n eige thaol
Wa’n skon thaol
’T begòsz mi stilte
Dan mi brabbele
Uurste worde skiete dur de stilte
Verbaazing, ’t waar gin brabbele
Wa’n aorige thaol
Wa’n lillike thaol
Wa’n eige thaol
Wa’n skon thaol
Thernao mi hooge stem
Kùmt ok ’t zinge
Tot ’t is un gebrooke stem
En ’t vùggelke áánders ge zinge
Wa’n aorige thaol
Wa’n lillike thaol
Wa’n eige thaol
Wa’n skon thaol
Volwasse zinne komme mi de jaore
Leesvaardigheid vergroot de kennis
Zonder onderhouwd guggit ààchteroit mi de jaore
Verkeinze verlaot wijdhin de kennis
Wa’n aorige thaol
Wa’n lillike thaol
Wa’n eige thaol
Wa’n skon thaol
’T eindigt mi de dood
Un letste briefke blie erregend ligge
De stem is weg, ok die is dood
De tekst stuh en wah er geskrivve is blie ligge
Wa’n aorige thaol
Wa’n lillike thaol
Wa’n eige thaol
Wa’n skon thaol
Michaël van Roij