Mooie woorde
Een boerenechtpaar, jaoren samen,
betekenen, alles, veur elkaar.
Maor ’t zeggen in mooie woorde
dat kregen ze echt neet veur mekaar.
En at ze het is uutprobeerden,
klonk het onecht en nao ’e maakt.
Dus nao wat geklungel,
bunt ze daor maor met ’e staakt.
Het zat gewoon neet in hun genen,
hun olde leu hadden dat ok neet ’e had,
gin mooie woorde,
maor daorintegen leefde,
dat was er altied, meer dan zat.
Der kwam is iemand bie hun warken,
ze kwam van oorsprong uut de stad.
En was getrouwd met enen lieverd,
den neumen ze voordurend schat.
Ok ging der ginne uut de deure,
of ginge ok maor efkes weg,
werd der met een innige omhelzing,
een kus en schat tot zoo ’e zeg.
Ze verwonderen zich oaver het boerenechtpaar,
ze sprok ze, der zelfs op an.
Dat er zo weinig romantiek was,
ja aaa, an de butenkante dan.
De boerenvrouw proberen het uut teleggen.
Het is neet wat ie zegt,
maor ho ie ’t zegt.
En zelfs, ok zonder woorde,
kan der bie ons,
völle, good, wonnen uut ’e legd
Ze zei, ik gebruke ok gin grote woorde,
as ik veur het slaopen bid.
God help ons, of ik dank Oe.
En Hee wet altied, waor ik met zit.
De jaoren dee vervloagen,
één echtpaar viert een golden dag,
terwijl bee dat andere stel,
’t is heel verdretig,
de man naor een andere schat
vertrokken was.
Het geet vake neet um de mooie woorde,
het geet ok neet um wat veur een taal.
Dee oe, het dichtste nao staot,
dee snapt, ok zonder woorde,
oe heel verhaal.
Hermien Bannink
Hermien Bannink winnares jaarabonnement | Maatschappij – Elna.nl
***
Agamben* en taal
vogels komt vanzelf töt eur geluden
zeg Agamben, een koe loeit as een koe
hinnikt niet as een peerd maor zeg boe
de diere könt zich met eigen klank uutduden
mensendier wodt niet met taal geboren
wie’t heel allene opgruujt zol zwiegen
taal mo’j van een medemens kriegen
in ons instinct gin klaorliggende voren
wat een enorme vri-jheid, stelt Agamben
wi-j vult ’t in met moederstaal, landstaal
zo a’w mekare zo’n betjen begriept allemaol
maor daoronder is leugte, onverlangen
dus de-activeer de mal van ow sprekken
i-j könt zwiegen of iets anders zeggen
i-j mögt ter ni-je weurde tussen leggen
ow vaste zegswieze totaal verbrekken
keer terugge töt ’t woordbegin
verblief daor net zolange a’j wilt
töt ow dörst naor ongevormdheid is estild
spring dan op met ow versgeboren zin
*hedendaags Italiaans filosoof
Ineke Berentschot
Boek – Ineke Berentschot
***
Gossels
Verlaegen
bange oogn
lipm stief
bedremmeld
storm in de stilte
empereg
zonder uutweg
Joop Hekkelman
http://joophekkelman.blogspot.com
www.weekbladdegids.nl
Joop Hekkelman » Dialectkring
Pennenlikker: Joop Hekkelman: Streektaal Deskundige – Al het nieuws uit Brummen
Workshop dialect Joop Hekkelman
***
’d Nestiezern bi-j Aalten
Taal
As Dinxpers deerntjen van zes
op vaders’ olden tiepmasjien
verhaaltjes aoverschrievend uut moeders’ Libelle
wieren de eerste zäödjes elegd
waor’t later wat talen bi-jkwammen.
’t Frans wat an ’t begin niet van eiges ging
en met ‘n lieste met Duutse naamvallen baoven ’t bureau
lukken ’t, met dank an völle weurdenbeuke.
Daornao kwam de kindertaal met kleine kaerltjes,
prachtige uutspraken, schriften vol,
um nao mien vieftegste ’t dialect te leren schrieven,
den taal blif toch ’t meest dichtbi-j.
Everdien Koskamp-Luijmes
De eerste bloemlezing van de Nederlandse poëzie.
***
Kopper’n aovondschemmer
Groot is d’n afstand
Grauw is d’n as-urne
Doch wiet in d’n tied
Ver-verbond’n deur taal
Vörmt zich ’n oerbeeld
Van veurluu en veeteelt
‘k Zie ’n deerntjen
Tussen meertse bleumpkes
‘k Zuuk ne kopperwiek
Langs ’n woonopper
Mether – khoeo – melkhan
Wördekauwt ‘t deerntjen
Ne melkende moeder niegt
Met ne vrêne glimlach
In-nen-uut-den tied egaon
Viefduuzend joar
Moeders en deerntjes
Vee, vögele en oppers
Mien melkende moeder niegt
Met ne vrêne glimlach
In me’j ’t vreadig samenwehn’n
Van ’t melk’n in kopperlicht
Verenige ‘k taal en asse
In d’n grauw’n urne
Veur ne ronde koppershieve
Lup ‘t hemels peerd
Van ‘t deerntjen, an d’n dageraod
Tot be’j me’j, an d’n aovondschemmer
Maaijan
***
Vassevelds
Schatkamer
In de schatkamer van bewaarde taal
is het warkwooord laezen ‘n amparte.
In de betekenis van oppakken laeft ‘t
ok letterlek voort. Wi-j laest de eerpels
en de oorne in onze streektaal zoas ok
de laezer de honger naor kennis stilt.
Ha’k mangs jao haost ezegd.
Hans Mellendijk
‘sMelssleMs’ | Hans Mellendijk: Over mij.