Yn dizze poëtyske novelle beskriuwt Peter Popma hoeden – en tagelyk tûk en wis – in Fryske rike roomse plattelânskultuer – fan foarby. Krektlyn, mar likegoed tiidleas yn universele sin.
Rjocht as de homeiepeallen en like steatlik,
de seis fan Gatske, hannen gear.
It knibbelbankje, dêr’t mem sa fakentiden
fol betrouwen dochs har hert op útstoart hat,
fansiden skood en romte makke
foar har lêste gearwêzen
mei de fromme Faam Marije.
